CD(compact disk ji Îngilîzî) + ger (ji gerandinê)

ji  farisî,  sivikkirina جهانگیر(cihangîr:  cîhangir,  imparator)

ji  erebî  جبرائیل(Cibraîl)  bi  rêya  aramî  ܠܒܪܝܐܝܠ(Gebrîêl)  yan  yekser  ji  îbranî  גבריאל(Gabrîêl/ Gavrîêl) ji גבר (geber / gever: zelam, mêr, peyrew) + אל (êl: xweda) anku "zelamê Xwedê, peyrewê  Xwedê".  "-êl"  hevreha  akadî  𒉈  (ilu),  aramî  אלה(ela)  û  erebî  اله(ilah)  ye  û  ew  hemû maneya "xweda" didin. Heman paşpirtika "-êl" di navên Danyêl, Ezraîl, Mîkaîl, Rafaêl, Avdel, Evdile... de jî heye. "Geber-" ya destpêkê ji aramî yan bi rêya aramî ji îbranî serekaniya peyva kurdî peyva "kabra" ye  jî.

hevreha  ermenî  Giłmar  /  Giġmar,  tirkî  Çölemerik,  hemû  ji  aramî  Cilmar  /  Culmar.  Bo guherîna  A  bi  Ê  binêre  "kitêb",  bo  zêdebûna  "g"  li  dawiya  peyvê  binêre  "qaling  /  qalind"  ji  tirkî "kalın".

ji  erebî  الجودي(el-Cûdî)  ji  sûmerî  Gutium,  Gutuum  ku  di  kurdî  de  di  navê  du  eşîrên  Botan Goyî Goî û Gewda - de jî bi forma xwe ya ne-erebîkirî jî dimîne. G di erebî de nîne loma  dibe C.  Guherîna  T  pêşî  bi  D  û  paşî  ketina  D  bi  temamî  yan  guherîna  wê  bi  H/Y  diyardeyeke  berbelav ya zimanê kurdî ye. Bo nimûne: pehlewî vat --> farisî bad, zazakî va, kurmancî ba. ji eynî rehî: Goyî, Gewda.

ji erebî جادة (caddet) ji îranî, hevreha avestayî yatim-, (rê), pehlewî cate (ku divê hebûbe lê  di  nivîsan  de  maye.  "Y"  ya  îraniya  kevn  di  îraniya  navîn  û  nû  de  dibe  "c",  binêrin  ciwan,  cejn, cihû,  cil...

ji  protoaryayî  yatu-,  hevreha  avestayî  yatu-,  sanskrîtî  यािु(yatû),  pehlewî  catû,  belûçî  جاتو(catû)  û  جادو(cadû),  farisî  جادو(cadû),  soranî  جادوو(cadû).  Bo  hin  nimûneyên  din  jî,  ku  tê  de  "y" ya  îraniya  kevn  di  îraniya  nû  de  dibe  "c"  binêrin:  ciwan,  cejn,  cihû.  Cadı  ya  tirkî  ji  zimanekî  îranî hatiye wergirtin.

ji îranî, hevreha farisî جام (cam), pehlewî cam, avestayî yame-. "Y" ya îraniya kevn di zimanên îraniya navîn û îraniya nû de dibe "c", binêrin: cejn, ciwan, cade, cil...

can  (ruh)  +  -baz  anku  "kesa/ê  ku  bi  canê  xwe  dilîze,  kesa/ê  ku  canê  xwe  dixe  xeteriyê", ji îranî. "N" li pêş B dibe M. A li berî du herfên bêdeng kurt dibe û dibe E: "şah > şehbanî".

hevreha  farisî  جامكن(camekan)  ji  جامه(camê:  caw,  cil)  +  كندن(jê  kirin,  ji  ber  kirin,  ji  xwe kirin), avestayî yahme- (bejn, bejnûbal - "y" ya avestayî hemberî "c" ya kurdî/farisî ye), ji îranî

ji erebî, têkilî cemed, cemidandin, cemidî, cemidîn

ciwan + mêr, hevreh soranî ciwamêrd, farisî comerd, cewmerd, ji îranî. cömert ya tirkî ji farisî ye. Bide ber xweşmêr

hevreha giyan û jiyan û zindî, ji protohindûewropî gʷeiH₃w- (jîn)

ciwan + -e- + gaBi zimanê lazî ji bo "nagon/canega" em dibêjin "ngeni/geni/gini" , bi gurci "xbo"

ji  îranî,  hevreha  din  ya  kurmancî  caw,  herwiha  hevreha  جامه(camê:  gumlek,  kiras)  ya  farisî, come ya lûrî, şewî ya kelhûrî. جامه (camê) ya farisî di eslê xwe de maneyeke berfirehtir heye, wek  di  peyva  /پایجامه/پاجامه(paycamê/paycamê:  pîjame,  derpê,  cilê  lingan/piyan)  ku  ji  farisî  bi rêya hindî ketiye inglîzî (pyjamas) û li dinyayê belav bûye. Di rastiyê de divê "cag" bûya lê "n" jî lê zêde bûye. jixwe ew zêdebûna "n" jî li peyvan diyardeyeke berbelav e: tac > tanc, çok > çong,  firset  >  fersend,  tifek  >  tifeng...Veguherîna  dengê  m/v/w/b/g  di  navbera  kurdî  û  farisî  de diyardeyeke naskirî û berbelav e. Lê herwiha "ç/ş/c" jî carinan vediguherin, wek kurmancî "çûn",  zazakî  "şiyene",  farisî  "şûden".  Rast  e  ku  maneya  "çûn"  û  "şûden"  ji  hev  cuda  ye  lê  rehê wan eynî ye.Heta "cil" jî dikare hevreha "caw, camê, come, şewî" be. Eger wisa be, bingehê peyvê  divê  demekê  yaml  bûbe.  Di  peyva  "caw,  camê, come,  şewî"  de  "m"hatibe  parastin  û  "l" ketibe û di "cil" de jî "m" winda bûbe û "l" hatibe parastin.Belkî ji protohindûewropî ḱam- (cil, caw,  cang)  ku  ihtimal  e  herwiha  serekaniya  peyva  qemîs  e  (bi  rêya  erebî  ji  latînî)  û  peyva  inglîzî hame  e.

ji  îranî,  hevreha  soranî  جار(car),  farisî  بار(bar)  ku  di  peyva  dubare  de  ketiye  kurdî  jî.  Sebebê guherîna B/C nayê zanîn û ne diyardeyeka normal  e.

ji erebî جاسوس (casûs), hevreha aramî ܓܫܘܫܐ (gaşoşa), îbrî גשוש (gaşoş)

ji  îranî,  hevreha  din  ya  kurmancî  cang,  herwiha  hevreha  جامه(camê:  gumlek,  kiras)  ya  farisî, come ya lûrî, şewî ya kelhûrî جامه (camê) ya farisî di eslê xwe de maneyeke berfirehtir heye, wek  di  peyva  /پایجامه/پاجامه(paycamê/paycamê:  pîjame,  derpê,  cilê  lingan/piyan)  ku  ji  farisî  bi rêya hindî ketiye inglîzî (pyjamas) û li dinyayê belav bûye.Veguherîna dengê m/v/w/b di navbera kurdî û farisî de diyardeyeke naskirî û berbelav e. Lê herwiha "ç/ş/c" jî carinan vediguherin, wek kurmancî "çûn", zazakî "şiyene", farisî "şûden". Rast e ku maneya "çûn" û "şûden"  ji  hev  cuda  ye  lê  rehê  wan  eynî  ye.Heta  "cil"  jî  dikare  hevreha  "caw,  camê,  come,  şewî" be. Eger wisa be, bingehê peyvê divê demekê yaml bûbe. Di peyva "caw, camê, come, şewî" de "m"hatibe parastin û "l" ketibe û di "cil" de jî "m" winda bûbe û "l" hatibe parastin.Belkî ji protohindûewropî  ḱam-  (cil,  caw,  cang)  ku  ihtimal  e  herwiha  serekaniya  peyva  qemîs  e  (bi  rêya erebî ji latînî) û peyva inglîzî hame e.ji durxaneya Cellikanî: Kekê min şîroveya te gelekî di cih de  ye  ,guncan  û  rast  e.  Weke  cenabê  hingo  got;  peyva  cil  jî  ji  caw  piraştiye,  ew  kifş  diyar  e,petî û  pendî  ye.pît  a`l`  hertim  ji  qertafa  kurdî  a  biçûk  kirinê  ji  `êle`,`ele`  têye.  divê cil  jî  wisa  be  Cawêle  ango  `cawêle`  be.  Pişt  re  kin  bûye  xwe  bilkewşandiye  `cil`ê.Herwisa  peyva  `çiwal`  jî  têkelî peyva `caw`êpate û  giram

ji  protohindûewropî  iénəter-  (cayî,  jintî),  yata-  >  yater-,  sanskrîtî  yatri-  (yater-),  farisî  جارى (carî),  یارى(yarî),  ییرى (yêrî),  zazakiya  Siwêregê  cêrî,  peştûyî  yor,  yûnaniya  kevn  enatēr,  latînî janitrices, sirbo-xirwatî jetrva.Çavkanî:  Chyet

ji  erebî  جبروت(ceberût:  ezamet,  mezinahî)  ji  aramî  גברותא(gebrûta:  hêz,  taqet,  qewet) ji גבר (g-b-r-: hêz nîşan dan), hevreha cebar, cebir, mecbûr, îcbar,  mucbîr

ji  erebî  جبهة(cebhet:  enî) ku serekaniya  peyva cepe  / cephe  ya  kurdî ye jî.

hevreha farisî cebexanê, tirkî cephane jimongoli cebe (sîleh, çek) + -xane

Bi  avesta  yâker,  bi  farisiya  navîn  ceker.  Peyva  cegerê  ji  farisiya  navin  ket  kurdî.  Bi  kurdiya orijînalî ev peyv divê yeger bibû, lê bûye winda. protohindûewropî: yekwr- ("ciger") protoaryayî:  Avestayî:  yākar-  ("ciger")Middle  Persian:  yākar,  ǰākar  ("ciger")Farisî:  ǰiger  ("ciger") Osetî: iger ("ciger")Belûçî: ǰagar ("ciger")Kurdî: ciger, ceger ("ciger") Zazakî: ǰīger irSanskrîtî: yākrt- ("ciger")Yewnanî: hepar ("ciger") Latînî: jecur ("ciger") ...  Çavkanî: Horn p.157, Watkins p.102, MacKenzie P.128,  Etymonline

ji protohindûewropî yewo-, protoaryayî yewe, hevreha avestayî yeve, sanskrîtî yeve-, pehlewî cev / yev, hewramî yewe, zazakî cew, farisî جو (cû), soranî جۆ / co, zein (genim, dexlûdan) ya yûnaniya kevn. Bo hin nimûneyên din jî yên ku tê de "y" vediguhere "c" binêrin: ceger, cejn, ciwan. protohindûewropî: yewo- ("ceh, genim") protoaryayî: yewe- ("ceh") Avestayî: yewe- ("genim") Middle Persian: cew ("ceh") Farisî: cew ("ceh")Kurdî: ceh ("ceh")Osetî: yew ("ceh")Hewramî: yewe ("ceh") ... Zazakî: cew ("ceh") irSanskrîtî: yeve- ("ceh")Yewnanî: zein ("genim, dexl") ... Çavkanî: Chyet, Horn p.96, Watkins p.103, MacKenzie P.128, Etymonline

ji erebî جهنم (cehennem) ji îbranî גיהנום (gehennom) ji הנם בן גיא (Ge bin Hinnom: Geliyê Hinom, yek ji geliyên Qudsê ye).

ji protohindûewropî iag- (rêz lê girtin, peristin - ji ber ku li destpêkê cejn bi taybetî yên dînî  û  bo  xwedayan  bûn),  protoaryayî  yejne-,  hevreha  sanskrîtî  yeşne-,  avestayî  yesne-,  farisiya kevn yeşne-, pehlewî ceşn, farisî جشن (ceşn), soranî جهژن(cejn)...Çavkanî: Chyet

ji erebî  جنب(cenb:  alî, rex)  bi  guherîn:  cenb  ->  cemb ->  cem.

hevreha azerî çömetan (buxçik) herdu ji îranî, têkilî farisî جامه (camê: caw, çît, qumaş) + -dank

ji erebî جمع (cemee: civîn, kom bûn), hevreha cemaet, camî, civat, civak, civîn, cime, cume, cimhûr, cimhûrî, cimhûriyet, cemawer, cemahir, ictima, cemiyet... + kurdî/farisî -xane

ji erebî جنازة (cinaze), hevreha aramî גנזא (genza: xezîne, gencîne), herdu ji îranî, hevreha pehlewî genz, genzînek, binêrin gencîne. Îdiaya Perwîz Cîhanî, ku dibêje "cenaze" ji "can + aza" tê, bêbingeh e.

ji protoaryayî, hevreha farisî جندره (cendere > tirkî cendere) û sanskrîtî यन्र (yentre: amûr, alet, alav,  makîne)

can + dek (> dekizîn, teqizîn)(Çavkanî: Perwîz Cîhanî: Rîşala peyvên cenaze cendek, Amidakurd.com,  2/2007)

ji  erebî  جنة(cennet)  ji  lêkera  جن(cenne:  veşartin,  niximandin,  parastin)  anku  "cenet"  tê maneya  "cihê  parastî,  tankirî,  çeper"  kirî.  Wateya  eslî  ya  peyvê  "baxçe"  ye  û  hevreha  aramî  גנא (genna: baxçe) û גנתא (gennta: baxçe) ji lêkera גננ (genne: parastin), îbranî גן (gen: baxçe) û akadî genanû (parastin, dor lê girtin) ye. Bi heman awayî peyva biheşt jî maneya "cihê dorlêgirtî/parastî" dide. Heman lêkera erebî herwiha serekaniya van peyvan e jî: cin, cenîn, mecnûn...

ji îranî, hevreha soranî جهنگ(ceng), belûçî جنگ(ceng), farisî جنگ(ceng), avestayî yeng- (bûyerên mezin). Bo hin nimûneyên din jî, ku tê de, "y" ya zimanên kevn yên îranî di zimanên niha yên îranî de dibe "c", binêrin: ciwan, cadû, cihû...

hevreha soranî جهنگاوهر (cengawer), farisî جنگاور(cengaver > tirkî cengâver), tacikî ҷанговар (çengover) ji îranî, ji ceng + -awer

ji erebî  جبهة(cebhet:  enî) ku  wek cebhet jî  di klasîkên  kurdî  de  cih  girtiye.

ji erebî جرة (cerret), hevreha akadî gerru (sindoq), maltayî garra, aramî ܓܘܪܐ (gura). جره(cerrê) ya farisî, jar ya inglîzî û jarre ya fransî jî ji erebî ne.

ji erebî, têkilî cerribandin, tecrûbe

ji erebî جسارة (cesaret) ji جسر (cesere: bi derbendekê/geliyekê ve çûn, cesaret kirin), hevreha cisir

ji  erebî  جسد(cesed),  hevreha  גושדא(gûşda)  ya  aramî,  wek  ceset  ketiye  tirkî  jî.

ji erebî جزاء (cezai: ceza) ji جزا (ceza: bedel dan, qerebû kirin), hevreha ji aramî גזי (g-z-y: heq dan, pare dan)

ji  protohindûewropî  yug-ta-  û  yeug-  (bi  hev  re  meşîn/bezîn),  protoaryayî  yuxte-  ku  herwiha serekaniya  yuxte-  ya  avestayî,  cuxte-  ya  farisiya  kevn,  جفت(cuft)  ya  farisî  û  cot  ya  kurdî  ye.  Çift ya tirkî ji farisî ye. Nimûneyeke din jî ku di farisî de -ufthevbera -otya kurdî ye: gotin bi farisî ﮔفتن(guften)  e. Heman  rehê  protohindûewropî  serekaniya zewac  ya ji  erebî  ye jî.

hevreha soranî cê(ga), zazakî ca, pehlewî ca(h), farisî ca(y), pehlewî gyag, parsî wyag, ji îranî.

hevreha soranî جوهاڵ (cuhał), farisî جوال (ceval), mazenderanî gowal, geval, pehlewî gobal, ji îranî. Forma farisî wek çuval ketiye tirkî û ji tirkî wek çiwal / çewal derbasî kurdî bûye li wan deveran ku di bin tesîra tirkî de ne. Di kurmancî de maneya peyva xwemalî hatiye tengkirin, di ziman û zaravayên din de û herwiha di "çiwal / çewal" ya deynkirî de wateya wê berfirehtir e: "kîs, tûrik, telîs, torbe".

hevreha cuda, soranî جیا (ciya), zazakî ciya, farisî جدا (cuda), belûçî cita, pehlewî yutag, avestayî yuta-, ji îranî

ji  îbranî  יהודי(yehûdî).  ji  guherîna  "y"  bi  "c"  diyar  e  ku  ev  peyv  ji  mêj  ve  di  kurdî  de  heye  û ne bi rêya erebî piştî îslamê ketiye kurdî. "Y" ya îraniya kevn di kurdî û farisî de bi pirranî dibe "c", wek "yesne- > cejn, yew- > cuda, yem(l) > caw. "E" bi pirranî di kurmancî de dibe "i", wek "behar" > "bihar". "D" jî bi pirranî di kurmancî de ji dawiya peyvê dikeve, wek soranî "kird", kurmancî  "kir"  yan  farisî  "damad",  kurmancî  "zava".  جولهکه(culeke)  ya  soranî  jî  hevreha  "cihû" ye. Bi heman awayî "y/ie" ya latînî jî di hin zimanên ewropî de bûye "c/j": latînî "Iūdaeus" > inglîzî Jew (bixwîne: cû), fransî Juif (bixwîne: jwîf). Peyva yehûdî wergirtineke nû ya bi rêya erebî  ye.

herwiha  cilik,  hevreha  tirkî  çul,  herdu  ji  erebî  جلة(cullet:  cil,  libas;  sercil).  Peyva  erebî  bi  xwe ihtimalen  ji  tirkî  yelek  e,  ji  tirkiya  kevn  yél-  (pif  dan,  pif  kirinê).  ji  eynî  rehî:  êlek,  jîle.  Bo  guherîna Y  bi  C  bide  ber:  cihû,  cejn,  cuda,  cot...  Peyva  çek  ya  bi  maneya  "cil"  jî  dîsa  kurtkirina  "celek"  (cil, cilik) e lê L û E-yek jê hatine avêtin û C hatiye bêlerzkirin anku bûye Ç. Heman peyv wek  jelick/ gilet ketiye zimanên ewropî jî û wek jîle / jile li kurdî û tirkî vegeriye.

ji erebî جلد (cild), hevreha aramî גלדא / ܓܠܕܐ (gêlda), îbranî גלד (gêlêd), akadî gildu

ji erebî جن (cinn) ji lêkera جن (cenne: veşartin, niximandin, parastin) anku "cin" tê maneya "nepenî, nehînî, razber, veşartî, ne berçav". Hevreha aramî גניא (ginya: cin) ji גננ (genne: niximandin, veşartin). Heman lêkera erebî herwiha serekaniya van peyvan e jî: cenet ("cihê parastî": biheşt), cenîn ("di zikî de parastî": zarokê jidayiknebûyî), mecnûn..

ji  îranî,  can  (giyan,  ruh)  +  -awer,  mîna:  giyanewer,  jiyanewer.  Belkî  can-  bûye  cin-  ji  ber nêzîkiya maneya cinawir û  cin.

ji  erebî  جنایة(cinayet)  ji  aramî  גניא(gunaya  -  di  erebiya  klasîk  de  "g"  nîne  loma  dibe  "c") ji îranî, hevreha kurdî guneh, farisî ﮔناه (gunah), pehlewî vinas ku herwiha hevreha binas ya kurdî ye jî, hemû ji protohindûewropî binek- (xirabî, bela). Bo hin peyvên din jî, ku ji zimanên îranî ketine erebî û bi kirasê erebî li kurdî û farisî vegerîne, binêrin: zendîq, fisteq, wezîr...

ji  erebî  جندي(cundî:  esker)  ji  îranî,  têkilî  peyva  gund.  Bo  hin  nimûneyên  din  jî  yên  ku  tê  de "g" ya îranî di erebî de dibe "c" binêrin gûz, gêzer, gewher. herwiha tê texmînkirin ku peyva esker ya erebî jî ji leşker ya îranî be. Bo hin peyvên din jî yên deynkirî ku ji wateya xwe ya bingehîn dûr ketine, binêrin: bedew, cindî (bi maneya  keşxe)

ji  erebî  جنس(cins),  ew  bi  xwe  jî  bi  rêya  arameyî  גנסא(ginsa)  ji  yûnanî  γένος  (genos)  Çavkanî: Chyet, ji protohindûewropî ǵénh₁os (nijad) ku herwiha serekaniya genus ya latînî, sanskrîtî जनस्(cenes)  ye  û  belkî  bi  metatezê  serekaniya  nijad  ya  kurdî  û  نژاد(nijad)  ya  farisî  jî  be. "Genus" ya latînî maka genre ya fransî û gender ya inglîzî ye jî.

Bi maneya heywanê wek mişkan ji erebî حرذ (curḍ), hevreha erebiya libnanî curdewn (> kurdî  cirdon),  maltayî  gurdien  (mişk),  aramî  גרד(garêḍ,  garḍa:  sivorê  avî,  qindis),  hemû  ji  rehê g-r-d- (selixandin, pencirrandin, pence lê dan) yê samî. Heman peyv ji aramî wek girze ketiye kurdiya feylî / kirmaşanî  jî.

ji  erebî  جرن(curn) ji  aramî  ܓܘܪܢܐ(gurna)  ji  yûnanî  γοῦρνα  (goûrna)

ji erebî جسر (cisr), hevreha aramî ܓܫܪܐ (gêşêr), îbrî גשר (gêşêr) ji rehê g-ş-r- (di ser re borîn). ji eynî rehî: erebî جسر (cesere: bi derbendekê/geliyekê ve çûn, cesaret kirin), hevreha cesaret

ji erebî جسم, hevreha aramî ܓܘܫܡܐ (guşma), îbrî גשם (geşem)

paşvesazî (back-formation) ji civakî ji civatkî ji civat ji cimat ji cimaet ji cemaet ji erebî, hevreha civîn, civandin, civat. herwiha bide ber avestayî han-came- (civîn, kom bûn, hatin nik hev) û pehlewî hen-caften (bi dawî anîn) lê ne ihtimal e ku ya kurdî hevreha wan be. Neolojîzmeke kurmanciya nivîskî ya sedsala 20em e.

hevreha civîn, civak û belkî civat, ji îranî, têkilî avestayî hen-came- (civîn, kom bûn, hatin nik hev) û pehlewî hen-caften (bi dawî anîn). Yan jî formek ji civatê ku forma kurdîkirî ji cemaetê ye ku ji erebî ye.

ji cimat ji cemaet ji erebî, têkilî civandin, civîn û civak. Bo guherîna M bi V, bidin ber nav, gav, dav. جڤات (civat) ya soranî ji kurmancî hatiye wergirtin.

hevreha civat, civandin û belkî civat, ji îranî, têkilî avestayî han-came- (civîn, kom bûn, hatin nik hev) û pehlewî hen-caften (bi dawî anîn). Yan jî formek ji civatê ku forma kurdîkirî ji cemaetê ye ku ji erebî ye.

ji  protohindûewropî  h₂yuh₁en-,  hevreha  farisî  جوان(cevan),  avestayî  yuwen,  sanskrît युर्न् (yuwen), bi parsî yuwan, bi pehlewî cuwan, rusî юный, latînî iuvenis, frensî jeune, inglîzî young, almanî jung, lîtwanî jaunas, galî ieuanc... protohindûewropî: yeu- ("ciwan, genc, xort") protoaryayî: avestayî: yuven- ("ciwan")Pehlewî: yuvan ("ciwan")Farisî: cevan ("ciwan") Mazanderani: cevan ("ciwan") Kurmancî: ciwan ("ciwan")Kurdî (Soranî): ciwan ("ciwan")Hewramî: ciwan ("ciwan")... Zazakî: ciwanSanskrîtî: yūvan- ("ciwan")Latînî: juvenis ("ciwan") Înglîzî: young ("ciwan"), youth ("ciwanî") Çavkanî: Horn p.96, Watkins p.103, MacKenzie P.140, Etymonline hevreh: canîk, cane-

hevreha farisî جزدان (cuzdan, cozdan), ji erebî جزء (cuz: beş, parçe, ciz, cizîk) + ji îranî - dan (-dank)

bi rêya tirkiya devkî cızlavet yan cislavet ji navê markeyeka wan pêlavan Gislaved jiswedi  Gislaved  ku  markeyeka  xirxal  /  tayrên  /  tekerên  tirimpêlan  bû  ji  navê  bajarkekê  bi  navê Gislaved li Swêdê.

ji erebî  جزیة(cizyet)  ji aramî  גזיתא(gezîte:  bac),  hevreha ceza, ihtimalen  bi  rêya  farsî  ﮔزید(gezîd)  yan  ﮔزیت(gezît),  pehlewî gezîd, gezîdeg, dîsa ji aramî.